Werkplaats
Welkom op Vijzelstraat 8
In de Vijzelstraat is mijn atelier te vinden. Een gewone echte fysieke ruimte waar de bezoeker kan kijken, voelen en ruiken aan papier en inkt.
De Vijzelstraat ligt in Leeuwarden en niet iedereen is in de gelegenheid om daar te komen. Daarom is er ook een webwinkel, bij Etsy en een portfolio op deze website.
De Vijzelstraat is een klein, maar levendig en creatief straatje aan de noordrand van de Leeuwarder binnenstad.
In het pand van Baukje Schrijft is ook het Etalagetheater gevestigd. Haye Bijlstra is de vaste bespeler van het Etalagetheater. Hij maakt Friestalig poppentheater voor volwassenen in het kleinste theater van Leeuwarden. U kunt het theater afhuren voor groepen van maximaal 12 personen. Meer over de beschikbaarheid van het theater of het programma vindt u op de website van Haye Bijlstra, www.hayebijlstra.nl, of telefonisch op 06 3073 4973.
Werkplaats
Welkom op Vijzelstraat 8
In de Vijzelstraat is mijn atelier te vinden. Een gewone echte fysieke ruimte waar de bezoeker kan kijken, voelen en ruiken aan papier en inkt.
De Vijzelstraat ligt in Leeuwarden en niet iedereen is in de gelegenheid om daar te komen. Daarom is er ook een webwinkel, bij Etsy en een portfolio op deze website.
De Vijzelstraat is een klein, maar levendig en creatief straatje aan de noordrand van de Leeuwarder binnenstad.
In het pand van Baukje Schrijft is ook het Etalagetheater gevestigd. Haye Bijlstra is de vaste bespeler van het Etalagetheater. Hij maakt Friestalig poppentheater voor volwassenen in het kleinste theater van Leeuwarden. U kunt het theater afhuren voor groepen van maximaal 12 personen. Meer over de beschikbaarheid van het theater of het programma vindt u op de website van Haye Bijlstra, www.hayebijlstra.nl, of telefonisch op 06 3073 4973.
Braun Quills
De verbeterde ganzenveer
Heel lang geleden, was er een kalligrafiepen waar ik dol op was. Niet van staal, zoals de meeste pennen, maar van kunststof. Ze schreef als een ganzenveer, soepel en expressief, maar dan behoorlijk slijtvaster. De pen had als het ware een ingebouwd inktreservoir door de capillaire werking. Heel simpel, maar wel briljant bedacht van meneer Ben Braun. En dat allemaal zonder gans…
Ik schreef er mee en ik verkocht ze, want in die jaren had ik een postorderwinkel in kalligrafieartikelen. Deze bijzondere pen van Ben Braun importeerde ik met het enthousiasme van een blije gebruiker. Ben Braun ontwikkelde en maakte de pennen als ‘retirement business’ in zijn kelder. Tot hij in 1997 overleed, werkte hij aan zijn Braun Quill.
Was zijn overlijden het einde van de Braun Quill? Nee, gelukkig, maar dat is een lang verhaal…
Nadat ik Ben Brauns weduwe Jean een brief had gestuurd om mijn medeleven te betuigen, ontspon zich een briefwisseling. Toen ik begreep, dat niemand die pennenproductie van haar man wilde overnemen, heb ik eens voorzichtig de vraag op geworpen of ik niet misschien…
En ja, daar waren wel mogelijkheden. Maanden later arriveerde in Leeuwarden een groot houten krat met machines en hulpmiddelen en een handleiding in de vorm van brieven van Jean Braun. Mijn vader zorgde voor een omvormer van 110 Volt, want al die Amerikaanse apparatuur werkte natuurlijk niet op 220V. Maar bij dat hoopvolle begin bleef het veel te lang, vrees ik. Jaren staarde ik geregeld naar de inhoud van het krat en het bleek lang niet zo eenvoudig als het in al die brieven had geleken. Ik pakte alles uit, en weer in. Ik las de gebruiksaanwijzingen en klapte ze weer dicht. Was dat dan toch het einde van de Braun Quill? Nou nee, gelukkig niet, het verhaal gaat verder…
Ik schreef er mee en ik verkocht ze, want in die jaren had ik een postorderwinkel in kalligrafieartikelen. Deze bijzondere pen van Ben Braun importeerde ik met het enthousiasme van een blije gebruiker. Ben Braun ontwikkelde en maakte de pennen als ‘retirement business’ in zijn kelder. Tot hij in 1997 overleed, werkte hij aan zijn Braun Quill.
Was zijn overlijden het einde van de Braun Quill? Nee, gelukkig, maar dat is een lang verhaal…
Nadat ik Ben Brauns weduwe Jean een brief had gestuurd om mijn medeleven te betuigen, ontspon zich een briefwisseling. Toen ik begreep, dat niemand die pennenproductie van haar man wilde overnemen, heb ik eens voorzichtig de vraag op geworpen of ik niet misschien…
En ja, daar waren wel mogelijkheden. Maanden later arriveerde in Leeuwarden een groot houten krat met machines en hulpmiddelen en een handleiding in de vorm van brieven van Jean Braun. Mijn vader zorgde voor een omvormer van 110 Volt, want al die Amerikaanse apparatuur werkte natuurlijk niet op 220V. Maar bij dat hoopvolle begin bleef het veel te lang, vrees ik. Jaren staarde ik geregeld naar de inhoud van het krat en het bleek lang niet zo eenvoudig als het in al die brieven had geleken. Ik pakte alles uit, en weer in. Ik las de gebruiksaanwijzingen en klapte ze weer dicht. Was dat dan toch het einde van de Braun Quill? Nou nee, gelukkig niet, het verhaal gaat verder…
LIFE is what’s happening while you’re busy making other plans…
De hele pennenfabriek die ik van Jean Braun kocht, heeft vanaf 1998 onbegrepen op de bovenverdieping van mijn atelier gestaan. Netjes opgeborgen, want ergens in mijn achterhoofd zat nog een kleine stukje overtuiging dat het toch eens moest gaan lukken. En dat soort overtuigingen zitten diep. Soms pakte ik een stans of een ander merkwaardig gereedschap, keek er even naar en legde het dan weer weg. In het vertrouwen dat er een keer een tijd zou komen…
Tijden kwamen en gingen. Ik werd museumdirecteur en dat laat geen tijd voor een winkel of een pennenfabriek. Ik werd tekstschrijver en ook dat kostte tijd en aandacht. En toen nog eens vijf jaar directeur van een ander museum. En voor ik het wist, waren er bijna 20 jaar voorbij en begon die overtuiging van toen nu toch weer te kriebelen en zelfs een beetje te knagen.
En wonder boven wonder snapte ik toen ineens wél die aanwijzingen en uitleg in de brieven van Jean Braun en las ik de tekeningen van Ben als een spannende roman. Een nieuw begin voor de Braun Quill? Het lijkt er wel op…
LIFE is what’s happening while you’re busy making other plans…
De hele pennenfabriek die ik van Jean Braun kocht, heeft vanaf 1998 onbegrepen op de bovenverdieping van mijn atelier gestaan. Netjes opgeborgen, want ergens in mijn achterhoofd zat nog een kleine stukje overtuiging dat het toch eens moest gaan lukken. En dat soort overtuigingen zitten diep. Soms pakte ik een stans of een ander merkwaardig gereedschap, keek er even naar en legde het dan weer weg. In het vertrouwen dat er een keer een tijd zou komen…
Tijden kwamen en gingen. Ik werd museumdirecteur en dat laat geen tijd voor een winkel of een pennenfabriek. Ik werd tekstschrijver en ook dat kostte tijd en aandacht. En toen nog eens vijf jaar directeur van een ander museum. En voor ik het wist, waren er bijna 20 jaar voorbij en begon die overtuiging van toen nu toch weer te kriebelen en zelfs een beetje te knagen.
En wonder boven wonder snapte ik toen ineens wél die aanwijzingen en uitleg in de brieven van Jean Braun en las ik de tekeningen van Ben als een spannende roman. Een nieuw begin voor de Braun Quill? Het lijkt er wel op…
Social Media